Pytasz mnie, czy będę z Tobą zawsze.
Chcę Ci powiedzieć, że tak i że to takie proste,
bo przecież się kochamy.
"Czy kocham? Krótkie z sobą spędziliśmy chwile,
Lecz mnie one przeszły tak słodko, tak mile..." I wiemy oboje, że miłość może znajdziemy w przyszłości, kto wie?
Teraz toniemy tylko w oślepiającym zachwycie.
I dlatego tak nam ciężko i łatwo targnąć się na to słowo święte
I kłamiąc sobie nie patrzymy w oczy,
Głosy nam drżą i się łamią,
A tak bardzo chcemy sięgnąć już szczytu,
Choć długa droga przed nami.
I pytasz mnie, czy to, co masz wystarczy
A ja wierzę w Ciebie i wierzę w nas.
Że osiągniemy razem szczęście,
Że Cię zawsze będę wspierała, stała za Tobą murem,
Tego chcę.
Nie wiem, czy to wystarczy,
Czy to dobrze, czy to źle.
Czy dać pierwszeństwo rozumowi, a serce posłusznie pójdzie w ślad za myślą dobrą?
Czy zaufać uczuciu, które jest zakręcone jak my: wygasa, to znów wybucha,
ale mówi przecież o pragnieniach, prowadzi do szczęścia,
"więcej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko"
Czym jest miłość?
To siła, która potrafi przemieniać,
Nie jest ślepa, lecz widzi doskonale,
Nie próbuje zmieniać dla siebie, ale pomóc stać się lepszym,
Nie chce skrzywdzić, a uleczyć.
Nie ocenia, a próbuje zrozumieć.
Pełna empatii,
Wie jak pomóc: kiedy ochronić, kiedy zaakceptować, kiedy odpuścić, kiedy zawalczyć
Nie umiemy kochać.
Jesteśmy tylko ludźmi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz